Rancheria 1

Het wordt bijna eentonig maar weer een koude nacht. We hadden gisteravond nog getracht om in een restaurant te gaan eten maar de tent had een besloten feestje van de lokale Lions Club. Dan maar chili con carne eten in een hermetisch, vanwege de kou, camper. Ik zeg niks meer.

De volgende dag een trail gelooen naar een waterval. Deze waterval was deels bevroren en volbehangen met ijspegels, heel mooi allemaal. Omdat Edwin nou net die ene foto moest maken en van de gebaande paden afweek en klauterde, kostte hem dat de zonnekap van de camera. De zwarte koker stuiterde vrolijk over diverse stenen voordat hij zich in het ijskoude stortte. Leuk gezicht dat dan weer wel.

's Middag getracht om bij de Mono Hotsprings te komen. Paul raade het nog af en sprak de magische woorden: Dat kan niet met een camper, nou dat zullen we nog zien. Het was maar 22 kilometer, na een uur over griezelig smalle paadjes met daarnaast gapende afgronden gerden te hebben waren we nig steeds 4 kilometer verwijderd van de Hotsprings. We zijn maar gekeerd en na weer een vol uur waren we op de camping. Paul had gelijk, was moeilijk om toe te geven.

Die avond lekker gegeten in het restaurant, zonder Lions Club. Daarna nog even in de aangrenzende saloon gezeten.