Van Moab naar Cortez (Mesa Verde)

Vanochtend kwam de schoolfanfare ons weer wekken met een vrolijk deuntje en een hoop getrommel. De jongens hebben talent, nu nog een verafgelegen oefenplekje. We mogen Moab verlaten! De stank van de auto's, trucks en bussen is enorm. Daarbij stoot de Burger King om de 10 minuten een blauwe, vette rook de lucht in. Ha, nu op weg naar frissere lucht. Was de weg naar Moab zaai, de weg van Moab is net zo zaai, ondanks dat het de andere kant op is. We rijden door desolate gebieden met graansilo's en dichtgetimmerde huizen. Sommige verlaten tankstations zijn overwoekerd met onkruid en voorzien van lokale graffitti. De weg naar Cortez is, relatief gezien, niet heel lang, ongeveer 160 km. In de bermen liggen herten te slapen en de kraaien plagen ze door hen in de buik te kietelen.........

Bij Cortez in Colorado, ligt het Nationale Park Mesa Verde (groene tafel). Nadat we ons hebben aangemeld bij de receptie van de camping, zijn we direct doorgereden naar Mesa Verde. In het park moesten we nog eens 30 km rijden om te komen bij de huizen van d'n Indianen. Zij hadden onder een rotsoverhang een kleine woongemeenschap gebouwd. Helaas konden wij niet dichtbij komen vanwege reparaties. Dan maar (weer) een trail gelopen. Dit keer naar de Petrochlyfen, oftewel graffitti van 600 jaar geleden. De Indianen hebben toen in de rotsen heel kunstzinnig gekrast, dat is nog steeds bewaard gebleven. Je mag het niet aanraken, heel dichtbij fotograferen is niet aanraken, toch? De trail duurde ongeveer twee uren, lang zat. Het is hier beduidend warmer dan in Utah. In Utah hadden wij ook petrochlyfen gezien, ik was dat vergeten te melden. Allemaal mooi....