Capitol Reef

Afgelopen nacht wakkerde de wind aan tot stormachtig, de camper schommelde heen en weer. In de ochtend waaide het nog steeds en dat met een strakblauwe lucht. Uiteraard, een koude lucht. Naast ons staat een caravan van een vader en twee puberzoons. Als wij bij het ontbijt het gordijn opendoen, staat zoonlief vrolijk te zeiken richting hun caravan. Driekwart spettert het joch over zijn eigen trappetje. We zij verbaasd en voordat wij reageren door op het raam te tikken, is de knul klaar en hijst zijn broek op. Nog wel even snel de trap droogmaken voordat vader terug is van douche/toilet (60 meter verderop). Kort hierna komt tweede zoon en wilde hetzelfde doen, klabanus uit de broek en op het moment dat hij kracht wil zetten, hebben we het raam eindelijk open en vragen op z'n Amsterdams of hij wel goed snik is en roepen dat hij een smerige idioot is. Het ventje schrikt en schiet snel nadruppelend de caravan in, die smerigheid hebben ze nu zelf in de caravan.
Nadat we uitgelachen waren, zijn we Capitool Reef ingegaan. Een mooi park in Utah, we zijn nu zo bekend dat wij al JIJtah mogen zeggen. Een trail leidde naar Cassidy Arch. Een stenen boog op grote hoogte, uiteraard weer verdwaald. Bij de boog dacht de lenskap van de camera, wat de zonnekap kan, kan ik ook. Die ligt dus ergens in het ravijn. Valt niet mee om op hoogte en hellende vlakken te fotograferen.
Na deze boog zijn we naar de volgende boog gegaan; Hickman Bridge. Deze trail was eenvoudig, na 45 minuten waren we er al.
Voor het avondeten gingen we naar de bbq-schuur van de camping. Hele dikke, vette spareribs gekregen, half opgegeten. Nogmaals de porties zijn eenvoudig te groot voor ons. Om 19:30 was de bbq-schuur leeg, Amerikanen doen niet aan lang tafelen, zij zijn de uitvinders van fastfood.