Van Zion naar Bryce

Gisteravond gegeten in een Steakhouse, op weg terug naar de camper zagen wij een hertje op straat lopen. Het beestje schrok van elke passerende auto, dook de voortuinen in en keerde later weer de straat op en het spel begon weer van voorafaan. Bambi en Dombo verweven in een dier.

Vanochtend vertrokken door Zion Canyon, halverwege was een tunnel. Vanwege de koepelvorm moesten campers in het midden rijden. Achter elkaar aan in colonne, totdat de laatse auto een document kreeg. Als de laatste door de tunnel was en document was afgegeven aan een ranger mocht de andere zijde de tunnel in, simpel en goed systeem. Aan de andere zijde van de tunnel een andere wereld, veel verschoven rotsformaties, bomen stonden in herfstkleuren en waren ook talrijker. Om de 500 meter stoppen voor een snelle foto. De bekerhouder in de camper is een prima camerahouder.

Dan op weg naar Bryce, de hoge rotsen verdwijnen uit het zicht en de weg wordt vlakker. Op sommige plekken zien we heide, alsof je op de Veluwe bent. Tegen de middag arriveren we in Bryce, een houthakkers/jagers/cowboys dorp. We beginnen direct met een hike langs de hoodoos, een formatie rotsen die door erosie de gekste vormen aannemen. We hebben een mix gemaakt van drie trails en na twee uur lopen, vonden we het zat. Zion zat nog in onze benen.

Vanavond hebben we een Cowboy's Buffet gedaan. Overal kleine dingetjes proberen. Er was een grote Amerikaanse vrouw die met een vol bord vlees heel precies en afgemeten twee mini-brocolli's er bij plaatste. De schijf van vijf was weer gehaald!

Nu in de camper, de kachel snort ( loeit als een intercooler van een vrachtwagen) buiten is het helder en koud. De melkweg is goed zichtbaar, ik maak er geen foto's van, veel te koud.